دانلود پایان نامه بررسیهای تأثیر موسیقی درمانی بر روی افسردگی
تعداد صفحات | 70 |
حجم | 0 کیلوبایت |
فرمت فایل اصلی | doc |
دسته بندی | روانشناسی و علوم تربیتی |
بیان مسأله
بیان مسأله این پژوهش دارای یک هدف اصلی می باشد. هدف اصلی: تأثیر موسیقی درمانی در درمان بیماری افسردگی می باشد. افراد مبتلا به افسردگی ممکن است از روشهای غیر دارویی برای تعدیل افسردگی و ناتوانی خود آگاهی نداشته باشند. روشهای غیردارویی مانند موسیقی درمانی می تواند یک عامل موثر برای افزایش سطح توانمندی و کاهش افسردگی و ناتوانی مربوط به آن باشد که پرستاران و درمانگران به آسانی می توانند کاربرد آن را به بیماران آموزش دهند.
با توجه به موارد فوق این تحقیق به بررسی اثر موسیقی بر افسردگی می پردازد. اساس و پایه تکنیکهای مورد استفاده در این مطالعه بر پایه مطالعات پیشینی بوده که آهنگ، سبک و صمیمیت موسیقی را به عنوان عامل موثر در نفوذ موسیقی بر روی فرد می دانسته اند.(دیوس وتات 1998، دیویس 1992، گازتا 1989، هانسر 1990، چور 1993). موسیقی به عنوان عاملی پرانرژی و شاد تصور می شود که در بالا بردن دماغ و حوصله از طریق رها سازی فرستنده های عصبی موثر است. (بارلت، کافمن و اسملتکاپ 1993)، در حالی که موسیقی به عنوان عاملی آرام کننده یا تسکین بخش تصور می شود که درد را از طریق غدد اعصاب و در درجه دوم از طریق تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک کاهش می دهد. (گود ات آل 1999) . به علاوه موسیقی مأنوس که مفهومی شخصی برای افراد دارد به نظر می رسد که به تصورات تعالی یافته کمک می کند (گازتا 19998، چور 1993) .
دانلود پایان نامه بررسیهای تأثیر موسیقی درمانی بر روی افسردگی
تعداد صفحات | 70 |
حجم | 0 کیلوبایت |
فرمت فایل اصلی | doc |
دسته بندی | روانشناسی و علوم تربیتی |
بیان مسأله
بیان مسأله این پژوهش دارای یک هدف اصلی می باشد. هدف اصلی: تأثیر موسیقی درمانی در درمان بیماری افسردگی می باشد. افراد مبتلا به افسردگی ممکن است از روشهای غیر دارویی برای تعدیل افسردگی و ناتوانی خود آگاهی نداشته باشند. روشهای غیردارویی مانند موسیقی درمانی می تواند یک عامل موثر برای افزایش سطح توانمندی و کاهش افسردگی و ناتوانی مربوط به آن باشد که پرستاران و درمانگران به آسانی می توانند کاربرد آن را به بیماران آموزش دهند.
با توجه به موارد فوق این تحقیق به بررسی اثر موسیقی بر افسردگی می پردازد. اساس و پایه تکنیکهای مورد استفاده در این مطالعه بر پایه مطالعات پیشینی بوده که آهنگ، سبک و صمیمیت موسیقی را به عنوان عامل موثر در نفوذ موسیقی بر روی فرد می دانسته اند.(دیوس وتات 1998، دیویس 1992، گازتا 1989، هانسر 1990، چور 1993). موسیقی به عنوان عاملی پرانرژی و شاد تصور می شود که در بالا بردن دماغ و حوصله از طریق رها سازی فرستنده های عصبی موثر است. (بارلت، کافمن و اسملتکاپ 1993)، در حالی که موسیقی به عنوان عاملی آرام کننده یا تسکین بخش تصور می شود که درد را از طریق غدد اعصاب و در درجه دوم از طریق تحریک سیستم عصبی پاراسمپاتیک کاهش می دهد. (گود ات آل 1999) . به علاوه موسیقی مأنوس که مفهومی شخصی برای افراد دارد به نظر می رسد که به تصورات تعالی یافته کمک می کند (گازتا 19998، چور 1993) .